Ιστορική Ανασκόπηση
Μεγάς Ευεργέτης του Χάρακα ΓΕΩΡΓΙΟΣ Νικ. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ
Ο Γεώργιος Ν. Πετρολέκας γεννήθηκε το 1855 στο φτωχό τότε χωριό μας και πολύ μικρός αναχώρησε για την Ύδρα όπου εργάσθηκε σαν υπάλληλος σε ένα κατάστημα υφασμάτων και ψιλικών. Μετά από λίγα χρόνια με τις μικρές οικονομίες που είχε συγκεντρώσει ανοίγει δικό του κατάστημα ψιλικών και παράλληλα συμμετέχει με μικρό ποσοστό σε επιχείρηση σφουγγαριών. Επειδή όμως οι εργασίες αυτές δεν απέδωσαν εγκατέλειψε το ιστορικό νησί της Ύδρας και αναχώρησε για την Αμερική όπου εγκαταστάθηκε στη Φλώριδα ως έμπορος σφουγγαριών. Το εμπόριο αυτό ήταν το προοίμιο των κυρίως εργασιών του ως εισαγωγέας ελληνικών προϊόντων που ήταν περιζήτητα από τους πολυπληθείς Έλληνες μετανάστες Ιταλούς αλλά και άλλους Βαλκάνιους.
Η εταιρεία «ΛΕΚΑΣ & ΔΡΙΒΑΣ» που ίδρυσε με τον εξάδελφό του Γεώργιο Θ. Δρίβα το 1892 έγινε πασίγνωστη σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής. Καθώς οι εργασίες προόδευαν ο Πετρολέκας επιστρέφει στον Πειραιά όπου αναλαμβάνει τη διεύθυνση του γραφείου της εταιρείας επί της Φίλωνος 40, που γρήγορα εγκαινιάζει δυο μεγάλα ελαιοπιεστήρια και ελαιοδεξαμενές στην Ερμιόνη, αποθηκών ελιάς στην Άμφισσα, Βόλο και Καλαμάτα. Ακόμη ανεγείρει διάφορα τυροκομεία σε Αρκαδία, Ήπειρο, Αλβανία, Σερβία και αργότερα στη Σαρδηνία της Ιταλίας για παραγωγή ελληνικών και Ιταλικών τυριών. Εκτός από τα βασικά αυτά Ελληνικά προϊόντα έκαναν εισαγωγές ποικιλίας άλλων προϊόντων (ποτά, κονιάκ, σύκα, ταραμά κ.λ.π.). Παράλληλα με τις εμπορικές τους δραστηριότητες οι δυο συνέταιροι (Πετρολέκας – Δρίβας ) επένδυσαν σε ακίνητα και μετοχές της Αμερικής και έτσι σε λίγα χρόνια προ του θανάτου τους το 1928 είχαν φθάσει στο απόγειο της εμπορικής τους ισχύος και του πλούτου (Ο Γεώργιος Δρίβας απεβίωσε την 9η Μαρτίου 1928 και την 19η Μαΐου 1928, μετά από 41 ημέρες ακριβώς, απεβίωσε και ο Γεώργιος Λέκκας).
Ο Γεώργιος Πετρολέκας είχε νυμφευθεί την εκ Λεωνιδίου (Πούληθρα) Αικατερίνη Χούρβαλη χωρίς όμως να αποκτήσει παιδιά. Ευνοηθείς στη ζωή του από τη Θεία Πρόνοια θέλησε να ανταποδώσει την ευεργεσία. Έτσι εν ζωή προσέφερε 300.000 δραχμές για την ανέγερση του σημερινού ναού των «Τριών Ιεραρχών». Με την διαθήκη του δε άφησε διάφορα ποσά σε ιδρύματα του Πειραιά όπως το Ζάνειο Νοσοκομείο και ορφανοτροφείο αλλά και σε διάφορους συγγενείς του. Εκείνοι όμως που ευεργετήθηκαν περισσότερο είναι οι Χαρακιώτες, διότι εκτός από το ποσόν ενός εκατομμυρίου δραχμών για τον εκβραχισμό του δρόμου του «Σταυρού», με την από 12.5.1928 διαθήκη του κληροδότησε στην Κοινότητα Χάρακα Λακωνίας τα επί των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου και Ιακώβου Δραγάτση, στον Πειραιά, κείμενα μαγαζιά του, προβλέποντας τα εισοδήματα των οποίων να διανέμονται στους άπορους της κοινότητος κατά τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων και του Πάσχα, ορίζοντας ταυτοχρόνως και τον τρόπο διοικήσεως και διαχειρίσεως της περιουσίας που διέθεσε.
Τα ισόγεια αυτά μαγαζιά έχουν τώρα πια μεταμορφωθεί σε ένα οκταώροφο κτίριο στο πλέον κεντρικό και προνομιούχο σημείο του Πειραιά – Ιακώβου Δραγάτση 8 – . Τούτο οφείλεται στη θερμή αγάπη και δραστηριοποίηση πολλών Χαρακιωτών που πραγματοποίησαν ένα Ηράκλειο άθλο ανοικοδομώντας με τις δικές τους δυνάμεις την πολυώροφη αυτή οικοδομή αποφεύγοντας το δέλεαρ της αντιπαροχής, βάσει της οποίας θα έμενε στο χωριό, περίπου, μόνο το 40% του οικήματος.
Ήταν μια αξιέπαινη απόφαση της τότε επιτροπής. Το βάρος της γιγαντιαίας αυτής προσπάθειας ανέλαβε κατά βάση η υποεπιτροπή του Πειραιά, με πρωτοστάτη και μπροστάρη τον Σωτήριο Δ. Ροβάτσο και συνεργάτες του τον Παναγιώτη Ιωαν. Πετρολέκα, τον Σωτήριο Λεων. Παπαγεωργίου και τον Παναγιώτη Σπ. Πριφτάκη. Έπαινος όμως αξίζει και στους Χαρακιώτες του Πειραιά, που προσέφεραν ως άτοκο δάνειο, προθύμως αρκετά χρηματικά ποσά αλλά και σε μερικούς Χαρακιώτες της Αμερικής με πρώτο και κυριότερο τον Χρήστο Χελιώτη (1.200.000 δρχ). Αξίζει να σημειωθεί η συμβολή του Κων/νου Παπαμιχαλόπουλου σε συνεργασία με τον δικηγόρο Παρακευά Δρίβα για τη λήψη δανείου από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και ακόμη να μην παραλείψουμε την ακάματη και αδιάλειπτη προσφορά μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα των εργασιών του λογιστή Πάνου Πετρολέκα (Πανούλη). Η μνήμη τους να είναι αιώνια για το έργο που προσέφεραν στη γενέτειρά τους.